حاشیه نگاری روزنامه واقعه از همایش علمی حکمرانی خردمندانه توسعه پایدار شهری ایران در رفسنجان

به گزارش خانه خشتی؛ رفسنجان عناوین مختلفی دارد که معروفترین آنها شهر پسته و مس است، قطب اقتصادی استان و نقش پررنگ آن در این حوزه با داشته‌های منحصربفرد هم بر این امر دامن زده و جای آن را سرِ چشم استان قرار داده است.

رفسنجان اما عنوان لطیف‌تر و شیرین‌تری هم دارد، شهر فاتحان اروند می‌خوانندش، موضوعی که نشان می‌دهد، اگر چه کمی زیر سایه اقتصاد قرار گرفته اما این شهر، شهر فرهنگی و شهر مردمانی با فکرهای بلند هم هست

انتهای پیام/

لقبی که از ایثار و جانفشانی روستانشینان لاهیجان از توابع همین شهرستان برآمده و دور شهرستان رفسنجان را یک خط پررنگ کشیده است.

به رفسنجان زیاد سفر کردم، این بار اما تفاوت عمیقی داشت، برای اولین بار و به دعوت شهرداری این شهر رفتیم، وقتی قرار شد ۵ صبح حرکت کنیم، نارضایتی‌ام را با درهم کشیدن چهره‌ام نشان دادم، اما ۴ و نیم صبح که کفش و کلاه کرده در حیاط نفس عمیق کشیدم و به آسمان نگاه کردم، انار ترک خورده بالای درخت به رویم لبخند زد و حالم و هوایم را عوض کرد.

اگرچه صبح‌های بهاری را ترجیح می‌دهم و عطر خاک نم خورده‌اش را بیشتر دوست دارم اما از بوی گس اوایل پاییز و عطر نارنگی‌های نارس آن هم نمی‌شود گذشت!

در همین افکار، و در سیاهی آسمانی که رفته رفته رنگ عوض می‌کرد، ون سفید رنگ شهرداری را دیدم و سوار شدم، همکاران هم یکی یکی آمدند و تیم خبری تشکیل و دل به جاده زد.

برخی صحبت می‌کردند و برخی هم خبرهای روی دست‌مانده‌شان را تنظیم می‌کردند که به مقصد رسیدیم، دانشگاه حضرت ولیعصر رفسنجان!

ندیده بودمش، اما تعریف‌ش را زیاد شنیده بودم، گاهی موفقیت اساتیدش در عرصه جهانی سر ذوقم آورده بود و گاهی هم برگزاری مراسم‌های خاص، فکرم را درگیر خودش کرده بود.

محیطی آرام، زیبا و با برنامه‌های خوب فرهنگی که قرار بود پنجشنبه متفاوتی در حکمرانی شهری رقم بزند و آن را آغاز یک حرکت جدید قرار بدهد.

نمی‌دانم ما زود رسیده بودیم یا برنامه با تاخیر شروع شد، هر چه بود از هماهنگی‌ها و بدو بدوهای عوامل تا آخرین سخنرانی علمی را دنبال کردیم تا صدای اذان در ساختمان خیام این دانشگاه پیچید و میکروفن‌ها را موقتا خاموش کرد.

در ادامه به سخنان سخنرانان و اتفاقات در جریانِ این همایش، که با مشارکت چندین استان برگزار شد، می‌پردازیم، به صحبت‌های مسوولانی که از لزوم این اتفاق سخن به میان آوردند و به سخنان اساتیدی که هم نقد کردند و هم پیشنهاد دادند، برخی هم گفتند، مسؤولان بیایند دانشگاه تا ما بگوییم چه کار کنند، برخی هم تاکید داشتند اگر بخواهیم کاری را جلو ببریم باید دانشگاه پیشقدم شود و به دولتی‌ها پیشنهاد بدهد.

روی هم رفته همایش خوبی بود و راهکارهای راهگشایی هم مطرح شد، شاید نقطه عطف این همایش این بود که در میان اساتید و صاحب‌‌نظران دانشگاه‌های بزرگی همچون تهران، اصفهان و مشهد، جوانی از خطه کرمان و زرند خودمان هم بود که در دانشگاه فردوسی تدریس می‌کرد و با یک بسته خوب علمی به نمایش آمده بود.

هرچند هر مقاله و هر بسته علمی ارائه شده، قدمی برای حل مشکلات کشور محسوب می‌شود و همه اساتید توانمندِ علمی فرزندان این خاک محسوب می‌شوند. اما خوشحالیم که کرمانی‌ها هم در عرصه‌های مهم حرف‌های زیادی برای گفتن دارند.

انتهای پیام/