یادداشت:
در قم ثانی حیا را پاسکاری نکنید
به گزارش خانه خشتی؛ دیگر شهرمان آن حال و هوای همیشگی اش را ندارد؟! نه قم ثانی است و نه شهرمان، شهر فاتحان اروند است؟! نه با نگاه به سنگ قبر شهدا در مقبره الشهدا قلبمان می‌لرزد، انگار با رفتنشان ارتباط همه با آسمان قطع شده است.
دست و دلمان نمی لرزد چونکه از راهشان غفلت کردیم و کوچه پس کوچه های شهرمان را به دست نااهلان سپردیم، ابوذرمان شده برند شهر و کمینگاه شیطان، روزها تن بی حجاب خیابانهایمان با شهوت پرستی بی غیرتان، دیگر رنگ حیا ندارد!.
نسلی و سالهایی زخم های جوانی را به جان خریدیم تا بند و کمربند حیای جامعه باز نشود، اما انگارہ ھا این را نشان میدھد که کمربندهای اطمینانمان باز شده! که حالا کمر بند امنیتیمان از مدیترانه تا شمال‌غرب، جنوب شرق و … شل و خدای ناکرده باز شده است، ما که قسم خورده امامین انقلابیم و تا لحظه ای که خون بسیجی در رگهایمان هست پای جبهه های ایمان خواهیم ایستاد و تا جان پای عهدی که با شهدا بستیم هستیم.
زنان و دختران باربی با بی حجابی برگرفته از فرهنگ غرب در اکثر خیابان‌ها و مغازه ها خود نمایی می کنند، به سادگی می توان فهمید دشمن در جنگ نرم خود چقدر حساب شده عمل کرده است و جالب آن است که بنظر میرسد مسئولین شهر تا کنون اهتمامی ویژه و برخوردی قاطع با این خود فروختگان و فروشندگان حیا، فروشگاه های آنچنانی و فروشنده های ناباب نداشته و آنها را به حال خود رها کرده اند.
وقتی در خیابان های شهر رفسنجان به خصوص خیابان ابوذر، شهدا، خجسته ی بولوار امام رضا و… قدم می زنید، نه با مانکن های بدون لباس و عریان یا با موها و لباس‌های رنگارنگ و مدل‌های غربی بلکه با انسان‌هایی مسخ شده در ملا عام روبرو میشوید! اطاق پرو هم از مد افتاده؟! بسیاری از کسبه به حرفه ترویج بد پوششی و عریانی مشغولند تا کسب روزی، در این بازی خطرناک سخت در تلاشند تا از یکدیگر پیشی بگیرند. آنان مغرور و بی‌تفاوت، غیرت و تعصب خانواده‌ها را به تمسخر گرفته‌اند.
البته اینکه وجود مراکز تجاری و تفریحی در سطح شهرستان لازمه رشد و پیشرفت یک منطقه میباشد شکی نیست؛ اما آیا اینگونه رفتارها آنهم در یک شهر با اصالت و شهید پرور که هنوز هر مهمانی که به شهرمان می آید از آن به عنوان شهری مذهبی و لابد قم ثانی یاد می کند چنین مسئله ای را بر می تابد.
ناگفته نماند با مطالعه و کند و کاش در این مقوله و جامعه هدف در سطح کشور ما با چند گروه مواجه هستیم، گروه اول، آنهایی هستند که عمداً بی حجاب و خارج از عرف نظام اسلامی از پوشش های زننده استفاده می کنند، جیره خوار باندهایی هستند که می خواهند حجاب و عفاف را در جامعه مخدوش و از سویی قبح شکنی کنند که باید شناسایی و با آنها به شدت برخورد شود. گروه دوم، آنهایی هستند که «غافل» هستند و برای حس خود حقارتی، عدم اعتماد به نفس و … بیشتر به این راهها متوسل می شوند که باید به آنها تذکر داده شود و گروه سوم، گروهی هستند که «جاهل» هستند و باید هشدارهای مسئولان در زمینه استفاده های نامتعارف از پوششان، بیشتر شود تا همه افراد آگاه شوند. بلاشک در صورت برخورد سخت در قالب و چارچوب قانون، شرع و عرف بلکه قوانین سلبی و ایجابی با متخلفان، همه حساب کار دستشان می آید.
بخشی از این وظیفه ساماندهی فروشگاه ها در حوزه دستگاه های نظارتی و بخشی در حوزه کاری خود اتاق اصناف و اتحادیه های صنف تولیدکنندگان و فروشندگان پوشاک و … است، یقینا کسانی که جواز می دهند در نظارت بر عملکرد هم دخیل هستند. البته دستگاه هایی مانند صداوسیما، اداره فرهنگ و ارشاداسلامی، سازمان تبلیغات اسلامی، سازمان صنعت، معدن و تجارت، ستاد صیانت از حریم امنیت عمومی و حقوق شهروندی، ستاد احیاء امربه معروف و نهی از منکر، شهرداری، دستگاه های قضایی و انتظامی در کنار اتحادیه ها نسبت به توجیه، آموزش و تذکر به صاحبان مغازه ها و فروشندگان اهتمام دارند؛ اما هنوز به نقطه مطلوب دست پیدا نکرده اند.
برخورد با هنجارشکنی و بدحجابی نباید به صورت کاریکاتوری در جامعه صورت بگیرد؛ این که مردم عادی را به دلیل بدحجابی مواخذه کنیم!؟ اما فروشندگان و مروجین این نوع پوشش‌های هنجارشکنانه را آزاد بگذاریم، نه باعقل سازگار است و نه با منطق. چه آن که نتیجه چنین برخوردهایی تنها از دست دادن نیروهای مردمی که پشتوانه نظام هستند خواهد بود؛ در واقع این نوع برخورد‌ها با جذب حداکثری و دفع حداقلی در تضاد است. به قول «بابا طاهر» که هرچه دیده بیند دل کند یاد…
اگر نمی‌توانیم ماهواره‌ها را کنترل کنیم، فروشگاه‌ها را که این روزها پیش قراولان بدحجابی و هنجارشکنی شده‌اند را می‌توانیم ساماندهی کنیم. اگر واقعا به دنبال اصلاح سبک زندگی در اجتماع هستیم و اگر نه همان بهتر که به کنفرانسهای خسته کننده و پر هزینه در این باره بپردازیم تا بیلان کاریمان ما را افرادی فعال نشان دهد.
هوشنگ حمزه نژاد
