حوزه بازدارندگی بر لبه ی شمشیر و چاقوی جنگ و نبرد “متوازن و تعریف” میشود

به گزارش خانه خشتی ؛ با فروکش کردن جنگ و بدنبال آن آتش بس، به نظر میرسد ایران اسلامی با واقعیت های جدیدی در دفاع از حوزه سرزمینی و جغرافیای بزرگ و عمق استراتژیک کشور و کمربند امنیتی آن تا مدیترانه مواجه شده است.

ضمن ستایش و ایستادن تمام قد در پاسداشت غیور مردان و سلحشوران مدافع آسمان و زمین میهن اسلامی در جنگ آفندی و پدافندی با “جهود خون ندیده” و با پشتیبانی اردوگاه قدیمی و قدرتمند نظام سلطه بیشتر از قبل روشن گردید که سرنوشت انقلاب اسلامی و ایران در هزاره چهارم در حوزه بازدارندگی بر لبه ی شمشیر و چاقوی جنگ و نبرد “متوازن و تعریف” میشود.

تجربه دفاع مقدس و جنگ اخیر نقشه راه و مشعلی فروزان فرا روی بچه های انقلاب است که نباید بگذاریم هیاهوی رسانه و تهدید از سوی قدرت‌های مجهز به جنگ‌ افزارهای فوق‌ پیشرفته، سطح تهدید علیه ایران را به «تهدید وجودی» ارتقا دهند. آنان ممکن است عنصر مادی جنگ را داشته باشند اما ما عقبه تئوریک نزدیک به ھزار و پانصد سال اسلام، تمدن هفت هزار ساله و تجربیات هشت سال دفاع مقدس و نزدیک به پنجاه سال جنگ چریک شهری محور مقاومت را داریم که خار چشم اردوگاه نظام سلطه و کشورهای بی هویت و بی تمدن است

به همین جهت باید: ۱. برای خودمان تهدید واقعی، چندبُعدی و قریب‌الوقوع را تعریف کرده و ضمن آسیب شناسی، نقاط ضعف را مرتفع و نقاط قوت خودمان را تقویت نمائیم

۲. جنگ دوازده روز به ما نشان داد که تهدید نظام اسلامی از هر منظر و منظومه فکری که به آن نگاه کنیم صرفاً نظامی و سیاسی نیست؛ بلکه ترکیب عملیات اردوگاه نظام سلطه، عملیاتی نظامی، سایبری، اطلاعاتی و همراه با آن ترور هدفمند رهبران، سیاسیون و دانشمندان است

۳. از همه مهم‌تر! جنگ و نبرد ۱۲ روز به ما آموخت که بازدارندگی موجود کفایت نمی‌کند بلکه بازدارندگی باید در تمامی حوزه ها فراگیر و عملیاتی شود

۴. جنگ مستقیم ” جهود خون ندیده” آن روی سکه جدال سرویس های اطلاعاتی خصم را بیشتر و روشن‌تر برملا کرد و نشان داد که اینهمه ترور و حذف فیزیکی شخصیت ها در چند سال گذشته و بالاخص جنگ دوازده روز اخیر با ضریب خطای تقریبا ناچیز می تواند و شاید کار حلقه های اصلی و سرشبکه های نفوذ سرویس های اطلاعاتی دشمن در بخش های امنیتی و نظامی باشد زیرا جمع بندی، آنالیز و مهندسی اینهمه ترور از عهده مردم عادی و … خارج است

۵. جنگ و نبرد اخیر با همه دلاوری های مدافعین ایران بزرگ نشان داد که بازدارندگی آینده باید متکی بر ابزارهای قبلی، نوین و لایه‌های پیچیده‌تر باشد.

از سوی دیگر، نباید بگذاریم مذاکره بر اعصابمان مسلط و زمان معنای خودش را از دست بدهد و حواسمان را اسیر و تسلیم تئوری اردوگاه نظام سلطه کند. نباید بگذاریم دشمن از صبر ما تغذیه کند و بر تسلط خودش بر ما حریص تر شود. ما باید به آنان بفهمانیم که ما در سمت درست تاریخ ایستاده ایم همانطور که هزاران هزار از آنان بیشتر زمان را درنوردیده ایم        هوشنگ حمزه نژاد

انتهای پیام/