پایگاه اطلاع رسانی خانه خشتی رفسنجان

گفت و گو با بنیان‎گذار هنرهای تجسمی در رفسنجان

به گزارش “خانه خشتی” پیش از این تنها نامی از مهری سنجی شنیده بودم و گاهی آثار ایشان را به مناسبت‎های مختلف این سو آن سو دیده بودم؛ اما پس از خواندن تیتری در روزنامه از ایشان مبنی بر تجلیل کشوری از هنرمند رفسنجانی، بر آن شدم تا بیشتر وی را بشناسم و یا بهتر است بگویم بشناسانم.

آری! براستی مهری سنجی کیست که هر ساله از او تجلیل کشوری به عمل می آید؟!

آیا آنقدر که مردم کشورش او را می شناسند؛ مردم شهرش نیز او را می شناسند؟! در همان ابتدا متوجه شدم وی بنیان‎گذار آموزش هنرهای تجسمی در رفسنجان بوده است. او در سالهایی پا به عرصه‎ی هنر نقاشی گذاشته است که اکثر هم سن و سالانش مشغول به بازی در کوچه‎ها بوده‎اند.

سنجی آغاز کار هنری خود را از همان عنفوان نوجوانی زیر نظر استاد پیراسته می‎داند و مقام آوردنش در همان سال‎ها را انگیزه‎ای برای ادامه و جدیت کارش می‎داند؛ بنابراین پس از پایان تحصیلات متوسطه، رشته هنرهای سنتی را در دانشگاه تهران انتخاب کرد و هم زمان مینیاتور را در محضر استاد مهین افشان‎پور آموخت.

سپس از سال۶۶ آموزش هنر به صورت غیر رسمی در منزل و از سال۶۷ به صورت رسمی در اداره ارشاد اسلامی آغاز کرد و توانست در سال ۷۴ آموزشگاه آزاد هنری نگار را تأسیس کند

و در طی همه این سال‎ها در نمایشگاه‎ها و جشنواره‎های متعدد داخلی و خارجی- رفسنجان، سیرجان، بم ، تهران، اصفهان،کویت، دبی، پاناما،ونزوئلا…- شرکت کند و جوایز ارزنده‎ای را به دست آورد؛که مهمترین آن‎ها همان تجلیل کشوری است که هر ساله نام او را در کنار هنرمندانی همچون استاد یزدچی، شهریار وثوق، سمندریان، نور محمدزاده و… می‎درخشد. این بانوی ایرانی از سال ۸۴ وارد دنیای آبرنگ شده و دوره‎ی تخصص آبرنگ را با نمره‎ی عالی از دانشگاه آبرنگ تهران گرفته و سپس در همان دانشگاه پردیس مشغول به تدریس هنر گردیده است(جزوه مبانی هنرهای تجسمی وی هنوز در این دانشگاه تدریس میشود).

وی به طور همزمان عضو رسمی گروه آبی کشور شده و به همراه این گروه نیز نمایشگاه‎هایی را در تهران برپا کرده است.

چاپ کتاب منتخب نقاشی آبرنگ

ایشان از بین سبک‎ها و تکنیک‎های مختلفی علاقه‎مندی خود را همان تکنیک آبرنگ و آن هم از طبیعت زیبای ایران می‎داند تا جایی که این علاقه‎مندی باعث شده به پیشنهاد استاد مقدسی کتابی را از آثار خود که معطوف به چهار فصل سال از خطه‎ی تهران تا رامسر می باشد به چاپ برساند.

منتقدانم را منتقد نمی دانم  

در پایان وی از تمام همراهانش تشکر کرد و افزود: ابتدا پدر و مادرم و با گذشت زمان همسر و فرزندانم، اساتیدم، دوستانم، همکارانم، هنرجویانم و تمامی مردم عزیزم در پیمودن راه موفقیتم مرا همراهی کرده‎اند؛ البته در این بین انتقاداتی هم به گوشم رسیده که اگر چه همیشه از انتقاد استقبال می‎کنم اما درباره‎ی انتقاد مبنی بر کپی کار بودنم باید بگویم حقیقت اینجاست که کسی مرا به کپی کار کردن محکوم می‎کند که اصلاً تعریف درستی از کپی ندارد. آیا از روی عکسی که خودم گرفته‎ام نقاشی کشیدن کپی است؟! آیا اصلاً مسئولان کشوری از کار کپی تجلیل به عمل می آورند؟!

البته با هنرجوهایم که در ابتدای راه هستند کپی کار می‎کنم آن هم فقط و فقط جهت یادگیری و شناخت بهتر رنگ‎ها- که حتی این را لازم می‎دانم زیرا کسی که کارش را کپی می‎کنند، حداقل پنجاه سال از هنرجوی ابتدای راه جلوتر است و می‎تواند تجربیات بدست آمده‎ی او را بیاموزد- چه بسا کارهایی از شاگردانم هر ساله در کتاب شهر هشتم به چاپ رسیده که این هم نشان می‎دهد آن ها کپی کار نیستند و اگر کار کپی انجام داده‎اند صرف کسب تجربه بوده است و بس.

دوستانی که دشمن شدند

بحث نقد اصولی همیشه یکی از دغدغه‎های هنر ایرانی بوده است؛ یک منتقد باید هنر را مورد تجزیه و تحلیل قرار دهد و بتوان از نقد او آموخت نه اینکه کار را تخریب کند و به فکر مطرح کردن خود باشد. در این بین بودند دوستانی که دشمن شدند؛ دوستانی که به پیشنهاد و تشویقشان من پا به بیرون از خانه برای آموزش هنر گذاشتم اما بعدها به من معترض شدند که مثلاً طرح فلان تکنیک که بخاطرش به نمایشگاه پاناما دعوت شده ام را از وی ربوده ام.

افتخار می کنم که یک بانوی ایرانیام

باید بگویم با تمام ملایمات و ناملایمات من راه خودم را پیموده و در هنر حداقل خودم را راضی کرده‎ام و افتخار می‎کنم که یک بانوی ایرانی‎ام؛ ارشاد و مردم همیشه به من لطف داشته‎اند و من طلب کار کسی نیستم، فقط چنانچه که امکان دارد در ساخت موزه‎ی هنرهای تجسمی برای شهرم که برنامه آینده من است با من همکاری کنند.

دیدار با وی برای یک ساعت بود اما ساعت ها به طول انجامید و در این بین وی بزرگوارانه به درد و دل‎های من از روزگار نیز گوش سپرد و نصیحت‎های روشن و آرزوهایی بزرگ برایم کردند.

فارغ از دوستیها، دشمنیها و حسادتها

نمی‎دانم برداشت‎های دیگران فارغ از دوستی‎ها، دشمنی‎ها و حسادت‎ها از مهری سنجی چیست؟

اما باید بگویم به طور حتم در طول تاریخ هنر رفسنجان، کرمان، ایران، و حتی اگر مبالغه نباشد جهان نمی‎توان نام وی را نادیده گرفت و فراموش کرد. هرچند که همیشه به هنر نقاشی از طرف مدیران فرهنگی که شریان‎های تصمیم‎گیری در عرصه‎ی هنر در دستشان هست کم توجهی شده است (امید است به توجه بیشتر).

رزومه

– مهری سنجی، متولد ده اسفند ۱۳۳۸ شهرستان رفسنجان

– تکنیک فردی آبرنگ، بافت معماری سنتی ترکیب مواد روی چوب – فارغ‎التحصیل از دانشگاه تهران در رشته‎ی هنرهای سنتی و پس از آن گذراندن دوره‎ی تخصص آبرنگ و عضویت گروه آبی کشور – اساتید به نام وی مهین افشان‎پور، استاد محمد امام، محمد سلجوقی، شهریار وثوق، یزدچی

– شروع شرکت در نمایشگاه‎های داخلی و خارجی از سال ۱۳۵۶ تاکنون (بیش از ۳۹ نمایشگاه گروهی و ۱۷ انفرادی)

– رئیس انجمن هنرهای تجسمی از سال ۶۸ به مدت ۱۵ سال

– ۱۲ سال تدریس کلاس‎های طراحی و نقاشی دانشکده‎ی دندانپزشکی و ۲سال تریس در دانشگاه تهران

– ۲۶ سال مدیر مسئول آموزشگاه آزاد هنرهای تجسمی نگار رفسنجان – برگزاری سمینارها و جشنواره‎های آزاد و دانشجویی – اخذ رتبه‎ی برتر کشوری نقاشی در سال۷۰، جزو مدیران برتر آموزشگاه‎های کشور در سال۸۵ و ۸۸ و…

– چاپ آثار وی و شاگردانش طی سال‎های مختلف در کتاب شهر هشتم و کتاب سیاه – چاپ کتاب منتخب آثار نقاشی آبرنگ در سال۹۰

برای وی و دیگر اساتید شهرمان بهترین‎ها را آرزومندیم.

گفتگو: بهناز حسینی نوه

خروج از نسخه موبایل