پنجشنبه های وصال در ۳۴ سال فراق

به گزارش خانه خشتی، مادران فداکار شهدا با تقدیم فرزندان عزیز خود اجازه ندادند تا دشمنان این آب و خاک پرچم سرفراز جمهوری اسلامی را بر زمین زنند و امروز به بهانه ی سالروز وفات حضرت ام‌البنین(س) و روز تکریم مادران و همسران شهدا به سراغ سکینه محمدی، مادر شهید گمنام عبدالحسین محمدی رفتیم.

مادر در لحظه ورود، ما را روی فرشی نشاند که بدست پسر شهیدش بافته شده بود، رج به رج این فرش برای مادر یادآور پسری فداکار است و برای مادر به یادگار مانده است.

خانم محمدی شش فرزند دارد که عبدالحسین فرزند اولش بود. عبدالحسین پسری مهربان برای مادرش بود و مهربانی او زبانزد عام و خاص بود. شهید محمدی متولد ۱۳۳۸ در روستای محمّدیه زرند زاده شده است.

به گفته مادرش از بچگی اهل کار بود. از ۸ سالگی قالی بافی را شروع کرد و به کشاورزی نیز می پرداخت.

در۲۲سالگی به خواست خود برای انجام وظیفه ی سربازی راهی جبهه ی جنگ می شود و در عملیات کربلای ۶ در سال ۱۳۶۵ به مقام رفیع شهادت نائل می شود و از آن سال دیگر مادر چهره پسرش را ندیده است.

۳۴ سال می گذرد که مادر چشم به راه پسرش است و هیچ خبری از او ندارد.

پدر و مادر شهید محمدی اصالتا اهل زرند هستند و نزدیک به دو سال است که به علت بیماری سخت پدر به رفسنجان آمده اند و در خانه اجاره ای زندگی می کنند.
مادر شهید محمدی از بنیاد شهید می خواهد که خانه ای برای آنها تهیه کنند و البته از اینکه در دو سال اخیر هیچ یک از مسئولین به آنها سر نزده اند ابراز ناراحتی می کند.

انتهای پیام/