به گزارش “خانه خشتی“، اواخر شب یا اوایل صبح که از نزدیکی میدان امام حسین (ع) روستای جوادیه فلاح گذر می کنم، بساط نایلون پوشیده پیرمرد دستفروشی را می بینم که ماه هاست شب تا صبح به همین طریق رها می شود و او هر روز بدون هیچ نگرانی برای فروش آنچه در سفره اش پهن کرده است، به کارش مشغول می شود.
به درخواست تعدادی از مخاطبان به سراغ پیرمرد دستفروش رفتم تا علت کارش را جویا شوم؛
دستفروش که گذر زمانه را از خطوط چهره اش می شد فهمید، صبورانه توضیح داد: نزدیک به شش سال است که در این منطقه فروشندگی می کنم و چون جایی را ندارم، گوشه ای از پیاده رو که برای عابرین مزاحمتی ایجاد نکند، برای فروش اجناس و کسب رزق حلال انتخاب کرده ام.
وقتی از او در مورد چرایی رها کردن اجناسش در گوشه میدان سوال کردم، گفت: جمع آوری اجناس در پایان روز برایم مشکل است و نمی توانم آن ها را تا منزل حمل کنم و مجدداً برگردانم؛ آن چه در بساط دارم هر روز همین جا به امان خدا رها می کنم و هر صبح به سراغشان می آیم.
پیرمرد دست فروش که زمان زیادی را در روز به قرائت قرآن مشغول است و هنگام اذان بساطش را رها می کند و نماز اول وقت خود را به جا می آورد، ادامه داد: مردم جوادیه پاک هستند و به آن ها اعتماد دارم.
از او پرسیدم آیا تا به حال اجناست به سرقت رفته یا خیر، گفت: دوبار در یکی از روستاهای اطراف بهرمان مقداری پسته از من دزدیده شد که شاید روزی بنده نبوده است.
عکس و گزارش: کاظم رفسنجانی
