پس از توافق با چه روشی شادی کنیم؟

به گزارش “خانه خشتی“، دیپلمات های غیور و شجاع که صد البته فرزندان همین انقلابند شرایط را جوری مدیریت کردند که آمریکایی ها جز نشان دادن حسن نیت و کنار گذاشتن اهرم های فشار برای آبرویشان در سطح بین المللی هم که شده ناچار به توافق شوند، آمریکایی ها باید کمی عقل کنند و به فکر راه انداختن بازی جدیدی نباشند و هر چه دبه دارند را سوراخ کنند تا توافق بماند و از راه خودش خارج نشود، آمریکایی ها باید کمی عقل کنند که اگر این توافق در راه اجرا پایدار نماند نفرتی حتی بدتر از سال ۵۷ نسبت به آنها کل ایران را فرا خواهدگرفت پس باید تمام همت شان را بگذارند که نکند توافق دچار مشکل شود و گرنه شکست بدی را متحمل خواهند شد و همچنین در این صورت یک بی ادبی دیپلماتیک در برابر ۲۲ ماه مذاکره با تیم ایرانی خواهند داشت و باز این زغال است که سیاهی به آن می ماند پس برای شان بهتر است برای یک بار هم که شده در برابر ملت ایران با زبان منطق عمل کنند.

اما اهل فهم و نخبگان سیاسی کشور امروز بیشتر از هر زمانی بایستی به معنای واقعی کلمه همدلی و همزبانی را ارج گذارند و حرف های جناحی و حزبی که جز باعث تشویش اذهان و شعله ور کردن جنگ گروه های سیاسی محصولی به بار نمی آورد را جدا کنار بگذارند، در غیر اینصورت سیاست زدگی جز به حاشیه راندن مصالح ملت و ناخن کشیدن بر شعار سال، آیا نفع دیگری را بر آن می توان محتمل دانست؟ آیا اگر سیاه نمایی جای انصاف را بگیرد و یا امید کاذب، جای صاف و صادق بودن با ملت را پر کند دچار سطحی نگری نخواهیم شد؟ آنچه که امروز عیان است اینست که این توافق در اثر رافت و عطوفت آمریکایی ها بدست نیامده بلکه این توافق ناشی از دست پر و منطق بالاتر ملت ایران در پشت میز مذاکره بوده است، این توافق صرفنظر از خوب و بد بودنش به قول مرحوم امام (ره) نشان داد ملتی که سرافرازی را در شهادت می بیند اسارت و درماندگی ندارد چه گزینه ها روی میز باشد چه نباشد.
آن امام عزیز و سفر کرده مان امروز کجاست که ببیند حرف های دیروزش یک به یک در حال به وقوع پیوستن است؟ همان امامی که سی سال قبل فرمودند آمریکا هیچ غلطی نمی تواند بکند و ما امروز می بینیم که غربی ها بعد از توافق علنا اعتراف می کنند که ایران یک قدرت مهم منطقه ای است و ناچاریم با او به تعامل بنشینیم، اینجا هاست که می بینیم ما در شرایط بدر و خیبر هستیم و نشانه های پیروزی و صدق وعده های خداوند نسبت به ملتی که اهل مقاومت است چگونه به بار می نشیند؟ حرق راقم امروز این است که آمریکایی ها سوار بر اسب تزویر به میدان آمده اند، مختار دیده ها بهتر می فهمند که تزویر سکه ای دو روست که بر یک رویش نام خدا و بر روی دیگرش نقش ابلیس است، عوام خدایش را می بینند و اهل معرفت ابلیش را، تزویر به شما امان می دهد تا مقاومت تان را بشکنید، پس از غلبه شک نکنید که گردنتان را خواهد شکست، پس بر همگان مبرن و واضح است که آمریکایی ها در گذشته نشان داده اند که اگر لازم هم شود به هیچ اخلاقی پای بند نخواهند بود و با انواع بهانه ها زیر تمام قول و قرارشان می زنند ومی شود آنچه که در مورد آمریکا انتظار می رود ……. اما چند موضوع که در آینده توافق ممکن است با آن روبرو شویم این است، که اگر در راه اجرای این توافق نیز آمدیم دیدیم آمریکایی ها باز رفتاری آمریکایی از خودشان نشان دادند آنگاه تکلیف چیست؟ پس از اجرای توافق با مرگ بر آمریکا چه کنیم؟ دستورات خداوند متعال به مسلمانان در مورد کوتاه نیامدنشان در برابر طاغوت و زورگویان را ادامه بدهیم یا ندهیم؟ با فاستقم کما امرت قرآن چه کنیم؟ حرف امام عزیزمان که فرمودند آمریکا ام شیطان است چه می شود؟ جواب این سوالات در بصیرت ملت ایران نهفته است، جواب قبل از توافق داده شده، همان روز که شهدا را آوردند جواب مشخص شد.
پس از این توافق خود غربی ها اذعان کردند ناچار به تعامل شدیم ، اولا غلط کرده اند، ثانیا ناچار به تعامل نشدند ناچار به تعظیم در برابر مقاومت ملت شریف ایران شدند، اگر قرار بود تعامل کنند چرا در بدو انقلاب تعامل نکردند؟ چرا قبل از اجرای تحریم های ظالمانه و غیر منصفانه تعامل نکردند؟ آنها امروز از زیاده خواهی دست برداشتند و فعلا یاد گرفته اندکه هیچ گاه یک ایرانی را تهدید نکنند و بین گفتگو و فشار، گفتگو را فعلا انتخاب کرده اند، و با دست کشیدن از زیاده خواهی ها، توافق را امکان پذیر کرده اند ولی آنها هنوز به زانو در نیامده اند، ممکن است دوباره سراغ بازی جدیدی بروند که قطعا از این آمریکایی ها هم بعید نیست، خدا نکند که بتوانند ذائقه ها را با اسم این توافق عوض کنند و از آن طرف با برنامه هایی که ممکن است در ذهن داشته باشند امتیاز هایی که داده اند را با گرفتن امتیازاتی بزرگ و کلان تلافی کنند باید شش دانگ حواسمان جمع باشد، خدا نکند که خام شویم و خواب مان ببرد ،چرا که ملتی پیروز است که با در نظر گرفتن تمامی احتمالات پا در میدان کارزار می گذارد و از قبل احتمال رخداد هر موضوعی را پیش بینی کرده است، و همه ی امکان ها و اگر ها را اندیشیده است و برایش برنامه ریزی کرده است، چنین ملتی هیچ گاه غافلگیر نمی شود و با استناد به همین منطق، حرف رئیس جمهور سرشار از تدبیر تلقی می شود آنجا که فرمودند تا وقتی که آمریکایی ها به عهد و پیمان شان وفادار باشند ما به توافق وفاداریم همین حرف ناشی از این موضوع است که رئیس جمهور محترم می داند که آن ها پیش تر نشان داده اند، که اهل بد عهدی اند، اهل خدعه و نیرنگ اند ولکن وقتی با چنین دولتی در حال معامله هستیم تکلیف مان مشخص است که پس از توافق با چه روشی شادی کنیم؟
احد امینی / فعال دانشجویی