گفت و گو با بنیانگذار هنرهای تجسمی در رفسنجان
بنیانگذار آموزش هنرهای تجسمی در رفسنجان در سال هایی پا به عرصهی هنر نقاشی گذاشته است که اکثر هم سن و سالانش مشغول به بازی در کوچهها بودهاند.
به گزارش “خانه خشتی” پیش از این تنها نامی از مهری سنجی شنیده بودم و گاهی آثار ایشان را به مناسبتهای مختلف این سو آن سو دیده بودم؛ اما پس از خواندن تیتری در روزنامه از ایشان مبنی بر تجلیل کشوری از هنرمند رفسنجانی، بر آن شدم تا بیشتر وی را بشناسم و یا بهتر است بگویم بشناسانم.
آری! براستی مهری سنجی کیست که هر ساله از او تجلیل کشوری به عمل می آید؟!
آیا آنقدر که مردم کشورش او را می شناسند؛ مردم شهرش نیز او را می شناسند؟! در همان ابتدا متوجه شدم وی بنیانگذار آموزش هنرهای تجسمی در رفسنجان بوده است. او در سالهایی پا به عرصهی هنر نقاشی گذاشته است که اکثر هم سن و سالانش مشغول به بازی در کوچهها بودهاند.
سنجی آغاز کار هنری خود را از همان عنفوان نوجوانی زیر نظر استاد پیراسته میداند و مقام آوردنش در همان سالها را انگیزهای برای ادامه و جدیت کارش میداند؛ بنابراین پس از پایان تحصیلات متوسطه، رشته هنرهای سنتی را در دانشگاه تهران انتخاب کرد و هم زمان مینیاتور را در محضر استاد مهین افشانپور آموخت.
سپس از سال۶۶ آموزش هنر به صورت غیر رسمی در منزل و از سال۶۷ به صورت رسمی در اداره ارشاد اسلامی آغاز کرد و توانست در سال ۷۴ آموزشگاه آزاد هنری نگار را تأسیس کند
و در طی همه این سالها در نمایشگاهها و جشنوارههای متعدد داخلی و خارجی- رفسنجان، سیرجان، بم ، تهران، اصفهان،کویت، دبی، پاناما،ونزوئلا…- شرکت کند و جوایز ارزندهای را به دست آورد؛که مهمترین آنها همان تجلیل کشوری است که هر ساله نام او را در کنار هنرمندانی همچون استاد یزدچی، شهریار وثوق، سمندریان، نور محمدزاده و… میدرخشد. این بانوی ایرانی از سال ۸۴ وارد دنیای آبرنگ شده و دورهی تخصص آبرنگ را با نمرهی عالی از دانشگاه آبرنگ تهران گرفته و سپس در همان دانشگاه پردیس مشغول به تدریس هنر گردیده است(جزوه مبانی هنرهای تجسمی وی هنوز در این دانشگاه تدریس میشود).
وی به طور همزمان عضو رسمی گروه آبی کشور شده و به همراه این گروه نیز نمایشگاههایی را در تهران برپا کرده است.
چاپ کتاب منتخب نقاشی آبرنگ
ایشان از بین سبکها و تکنیکهای مختلفی علاقهمندی خود را همان تکنیک آبرنگ و آن هم از طبیعت زیبای ایران میداند تا جایی که این علاقهمندی باعث شده به پیشنهاد استاد مقدسی کتابی را از آثار خود که معطوف به چهار فصل سال از خطهی تهران تا رامسر می باشد به چاپ برساند.
منتقدانم را منتقد نمی دانم
در پایان وی از تمام همراهانش تشکر کرد و افزود: ابتدا پدر و مادرم و با گذشت زمان همسر و فرزندانم، اساتیدم، دوستانم، همکارانم، هنرجویانم و تمامی مردم عزیزم در پیمودن راه موفقیتم مرا همراهی کردهاند؛ البته در این بین انتقاداتی هم به گوشم رسیده که اگر چه همیشه از انتقاد استقبال میکنم اما دربارهی انتقاد مبنی بر کپی کار بودنم باید بگویم حقیقت اینجاست که کسی مرا به کپی کار کردن محکوم میکند که اصلاً تعریف درستی از کپی ندارد. آیا از روی عکسی که خودم گرفتهام نقاشی کشیدن کپی است؟! آیا اصلاً مسئولان کشوری از کار کپی تجلیل به عمل می آورند؟!
البته با هنرجوهایم که در ابتدای راه هستند کپی کار میکنم آن هم فقط و فقط جهت یادگیری و شناخت بهتر رنگها- که حتی این را لازم میدانم زیرا کسی که کارش را کپی میکنند، حداقل پنجاه سال از هنرجوی ابتدای راه جلوتر است و میتواند تجربیات بدست آمدهی او را بیاموزد- چه بسا کارهایی از شاگردانم هر ساله در کتاب شهر هشتم به چاپ رسیده که این هم نشان میدهد آن ها کپی کار نیستند و اگر کار کپی انجام دادهاند صرف کسب تجربه بوده است و بس.
دوستانی که دشمن شدند
بحث نقد اصولی همیشه یکی از دغدغههای هنر ایرانی بوده است؛ یک منتقد باید هنر را مورد تجزیه و تحلیل قرار دهد و بتوان از نقد او آموخت نه اینکه کار را تخریب کند و به فکر مطرح کردن خود باشد. در این بین بودند دوستانی که دشمن شدند؛ دوستانی که به پیشنهاد و تشویقشان من پا به بیرون از خانه برای آموزش هنر گذاشتم اما بعدها به من معترض شدند که مثلاً طرح فلان تکنیک که بخاطرش به نمایشگاه پاناما دعوت شده ام را از وی ربوده ام.
افتخار می کنم که یک بانوی ایرانیام
باید بگویم با تمام ملایمات و ناملایمات من راه خودم را پیموده و در هنر حداقل خودم را راضی کردهام و افتخار میکنم که یک بانوی ایرانیام؛ ارشاد و مردم همیشه به من لطف داشتهاند و من طلب کار کسی نیستم، فقط چنانچه که امکان دارد در ساخت موزهی هنرهای تجسمی برای شهرم که برنامه آینده من است با من همکاری کنند.
دیدار با وی برای یک ساعت بود اما ساعت ها به طول انجامید و در این بین وی بزرگوارانه به درد و دلهای من از روزگار نیز گوش سپرد و نصیحتهای روشن و آرزوهایی بزرگ برایم کردند.
فارغ از دوستیها، دشمنیها و حسادتها
نمیدانم برداشتهای دیگران فارغ از دوستیها، دشمنیها و حسادتها از مهری سنجی چیست؟
اما باید بگویم به طور حتم در طول تاریخ هنر رفسنجان، کرمان، ایران، و حتی اگر مبالغه نباشد جهان نمیتوان نام وی را نادیده گرفت و فراموش کرد. هرچند که همیشه به هنر نقاشی از طرف مدیران فرهنگی که شریانهای تصمیمگیری در عرصهی هنر در دستشان هست کم توجهی شده است (امید است به توجه بیشتر).
رزومه
– مهری سنجی، متولد ده اسفند ۱۳۳۸ شهرستان رفسنجان
– تکنیک فردی آبرنگ، بافت معماری سنتی ترکیب مواد روی چوب – فارغالتحصیل از دانشگاه تهران در رشتهی هنرهای سنتی و پس از آن گذراندن دورهی تخصص آبرنگ و عضویت گروه آبی کشور – اساتید به نام وی مهین افشانپور، استاد محمد امام، محمد سلجوقی، شهریار وثوق، یزدچی
– شروع شرکت در نمایشگاههای داخلی و خارجی از سال ۱۳۵۶ تاکنون (بیش از ۳۹ نمایشگاه گروهی و ۱۷ انفرادی)
– رئیس انجمن هنرهای تجسمی از سال ۶۸ به مدت ۱۵ سال
– ۱۲ سال تدریس کلاسهای طراحی و نقاشی دانشکدهی دندانپزشکی و ۲سال تریس در دانشگاه تهران
– ۲۶ سال مدیر مسئول آموزشگاه آزاد هنرهای تجسمی نگار رفسنجان – برگزاری سمینارها و جشنوارههای آزاد و دانشجویی – اخذ رتبهی برتر کشوری نقاشی در سال۷۰، جزو مدیران برتر آموزشگاههای کشور در سال۸۵ و ۸۸ و…
– چاپ آثار وی و شاگردانش طی سالهای مختلف در کتاب شهر هشتم و کتاب سیاه – چاپ کتاب منتخب آثار نقاشی آبرنگ در سال۹۰
برای وی و دیگر اساتید شهرمان بهترینها را آرزومندیم.
گفتگو: بهناز حسینی نوه
