به گزارش خانه خشتی به نقل از دانا،تیم فوتبال امید ایران در آغاز بازیهای آسیایی مقابل تیم امید ویتنام تن به شکست داد و مقابل قرقیزستان هم متوقف شد تا ناکام بزرگ بازیهای اسیایی اینچئون تا این جای کار لقب بگیرد.
بازیکنانی که در این تیم حضور داشتند می توان گفت حتی برخی از آنها با تیمهایشان قرارداد میلیاردی هم دارند اما در جریان بازی با ویتنام و قرقیزستان تنها اسمی از آنها در زمین مسابقه حضور داشت.
این روزها با بردهای درخشانی که کشتی گیران و والیبالست ها در مسابقات جهانی بدست آوردند کام ورزش دوستان ایرانی شرین شد تا باخت های تیم امید کمی شیرینی این پیروزی ها را کمتر کند.
کشتی و والیبال بدون ادعا، بدون آرابش ظاهری بازیکنانش، بدون انواع و اقسام خالکوبی، دل مردم را شاد کردند،بله باید نارحت شد و لب به انتقاد گشود برای فوتبالی که بازیکنانش مدام نقش و نگار خالکوبی در بدنشان است یا دوساعت قبل از بازی مقابل آینه مشغول آرایش ظاهری خود هستند دیگر تمرکزی برروی مسابقه ندارند،نتیجه اش می شود باخت مقابل تیم های ضعیف آسیایی که به اعتقاد خیلی ها باخت مقابل ویتنام فاجعه بود.
ما خیلی چیزها برای افتخار کردن داریم پس چرا باید به شکست تیم امید فکر کنیم چرا باید غصه باخت مقابل ویتنام را بخوریم، باختیم که باختیم مگر قرار بود با این فوتبال چه افتخاری کسب کنیم،سرو ته این فوتبال را بزنیم چیزی از آن بیرون نمی آید.
می توان گفت حضور اشخاص بدون تجربه و نابلد به فوتبال باعث می‌شود که فوتبال ما به اینجا برسد فوتبال ما را چه کسانی اداره می‌کنند؟مدیران باشگاهی ما چه کسانی هستند و از کجا وارد فوتبال شدند؟ چه مدارجی را طی کرده‌اند تا مدیر فوتبال شده‌اند؟ در فدراسیون فوتبال چه کسانی حاکم هستند و چگونه فوتبال را اداره می‌کنند؟ البته بعضی آدم‌های کاربلد و درست هم در فدراسیون و باشگاه‌ها بودند که چون خوب کار می‌کردند آنها را کنار گذاشتند!
به هر حال در لیگی که که بهترین تیمهای آن در آسیا هیچ حرفی واسه گفتن ندارند،درلیگی که هرتیمش سالیانه ۳۰ میلیارد هزینه می کند حالا انتظار داریم تیم امید ما در آسیا شق القمر قمر کند،تیم امید محصول لیگی است که کیفیت اکثر بازیهایش در حد صفر است و نتیجه اش می شود باخت مفتضحانه مقابل تیم ویتنام و تساوی مقابل قرقیزستان.
انتهای پیام/م