مادر یعنی عشق ، آرامش ، مظهر عطوفت و مهربانی
ارزش قطره های باران را گلهای تشنه می دانند ، مادران همچون بارانی هستند که بر تن گلهای زندگی خود می بارند و آنها را سیراب می کنند. خانه خشتی: مادر! سرو بلند قامت و تنومندی است که نیلوفر با تکیه بر تو به خورشید می رسد، جویبار زلالی که نفس تو نهالی جان می […]
ارزش قطره های باران را گلهای تشنه می دانند ، مادران همچون بارانی هستند که بر تن گلهای زندگی خود می بارند و آنها را سیراب می کنند.
خانه خشتی: مادر! سرو بلند قامت و تنومندی است که نیلوفر با تکیه بر تو به خورشید می رسد، جویبار زلالی که نفس تو نهالی جان می گیرد و پرنده ای سبکبال که با ترنم تو زندگی معنا می گیرد .
مادر ! بی تو زندگی معنا ندارد تو از هر گلی زیباتری ، در این جهان من گوهری بالاتر از تو نمیابم.
خداوند رحمت خود را با بارش باران یعنی حضور نازنین مادر در زندگی ، بر سر ما نازل می کند مادران همچون بارانی هستند که بر تن گلهای زندگی خود برای جلا دادن روح و سیراب کردن آنها می بارند .
مادر یعنی عشق و آرامش ، هر فرزندی هر کجا که باشد بازهم آغوش گرم مادر را می جوید.
آرامشی که مادر به فرزند خود می دهد ، جوشش عشق مادر برای فرزند ، هیچ جای دنیا یافت نمی شود ، او دل می سوزاند و تا آخرین نفس ، تمام هستی خود را در فرزند می بیند و می گوید من اگر بمیرم فرزندم وجود دارد و نفس می کشد این یعنی زندگی و امید یک مادر.
وقتی که فرزندی را بدنیا می آورد و مسئولیتی را خداوند به وی می سپرد ، تنها عاملی که موفقیت نهایی یک مادر را در تربیت درست فرزندش تضمین می کند به واسطه ایمان و باوری است که در باطن وی نهفته است.
مادر تمام روزهای زندگی خود را با این امید سپری می کند و مثل یک باغبان به فرزندش می رسد که فرزندش در جامعه و در آینده اورا مفتخر و سربلند کند .
مادری که اگر پای فرزندش به جایی بگیرد و خراش بردارد و یا خاری در پای او رود ، جگر سوزانه چنان آهی از ته دل می کشد که گویی آتش همه جا را فرا گرفته است او برای رفع مشکل فرزندش دنیا را زیر و رو می کند .
مادر تمام مهربانی و عطوفت خود را به پای فرزند می ریزد گویی که پادشاه دو عالم در خدمت فرزند است.
مادر وجود خود را مثل یک شمع می سوزاند و آب می کند تا به فرزندش گرمی ببخشد ، اگر پیشامد و بیماری یا غم و اندوه و درد و غفلت بر ما عارض شود دست به دامان دعا بر سر سجاده ، بهبودی ما را ز خالق یکتا و آفریدگار بی همتا می طلبد ، او کسی است که خداوند از ناحیه او دعا را برآورده می سازد چه حکمتی در این کار است ؟ چه رازی و چه رابطه ای بین خدا و مادر وجود دارد که رب العالمین بهشت برین را زیر پای مادران واجب گردانیده است؟
براستی که مادر شاهکار خلقت و طبیعت و از هر گوهری بالاتر است ، اگر روزی پیر شود بازهم گل همیشه بهار است ، بوسه او بر فرزند ، رحمت و محبت خداوند را بر زندگی وارد می کند، نفس کشیدن او زندگی و حیات را در رگهای فرزندان جاری می سازد ، دعای او همیشه پشت سر فرزندان است و ما هر چه داریم و هرچه هستیم با دعای خیر مادارن به انجا رسیدیم.
پس یادمان باشد که اگر مادر به زمان پیری و ناتوانی رسید وی را در خانه سالمندان رها نکنیم چرا که در منابع و روایات اهل بیت (ع) آمده است ” وجود سالخورده و مادربزرگ یا پدر بزرگ در یک خانه مایه برکت است” چه خوب است برای خود زندگی کنیم نه برای نمایش دادن آن به دیگران .
اگر بدانیم که خوشبختی دوست داشتن چیزی است که بدست آورده ایم پس ما خوش بخت ترین افراد روی زمین هستیم چرا که مادر نور و خوشبختی ای است که خداوند از روز ازل در روح و جسم ما تنیده است ، پس قدرش را بدانیم و بگوییم مادر با تمام وجود دوستت دارم و اگر نباشی نفسِ من نیز قطع خواهد شد.
عشق بین مادر و فرزند وصف ناشدنی است مادر نفسهای تو نفسهای من است ، قلب من جایگاه توست تا ابد می ستایمت.
