فرهنگ رضوی، فرهنگی است که انسان را به تعادل می‌خواند؛ میان عقل و احساس، ایمان و علم، محبت و عدالت. این فرهنگ نه در شعار، بلکه در زیست واقعی امام هشتم(ع) معنا پیدا می‌کند؛ امامی که با رأفت، گفتگو و علم، جامعه‌ای گرفتار تفرقه را به سوی وحدت و آگاهی فراخواند.
اما پرسش اینجاست: نقش رسانه در بازتاب این فرهنگ چیست؟
رسانه امروز، میدان اصلی شکل‌گیری باورهاست. اگر روزگاری منبر و مسجد تنها تریبون انتقال ارزش‌ها بود، امروز شبکه‌های خبری، فضای مجازی و رسانه‌های محلی در خط مقدم فرهنگ‌سازی قرار دارند. فرهنگ رضوی می‌تواند از قاب رسانه‌ها عبور کند، به شرط آنکه روایت آن، صادقانه، عالمانه و مردمی باشد.
ترویج فرهنگ رضوی در رسانه‌ها یعنی بازنمایی اخلاق، علم، گفتگو و انصاف در قالب زبان روز. یعنی خبرنگاری که در نوشتن، انصاف را رعایت می‌کند؛ سردبیری که در قضاوت شتاب نمی‌ورزد؛ و رسانه‌ای که به جای هیاهو، صدای آرام حقیقت باشد.
این فرهنگ، در رفتار رسانه‌ای ما باید دیده شود، نه فقط در محتوای تولیدی‌مان. وقتی رسانه با احترام به کرامت انسان‌ها خبر می‌نویسد، وقتی از دروغ و تحقیر دوری می‌کند، در واقع آموزه‌های رضوی را زندگی می‌کند، نه صرفاً روایت.
امام رضا(ع) فرمودند: «رحم کنید تا بر شما رحم شود.»
در زمانه‌ای که کلمات گاه به تیغی برای جدایی تبدیل می‌شوند، رسانه باید پناهگاه رحمت باشد. باید میان مردم پیوند بیافریند، نه فاصله. این همان جوهره‌ی فرهنگ رضوی است: رحمت، عقلانیت و کرامت انسانی.
رسانه‌هایی که با نیت اصلاح و آگاهی قلم می‌زنند، در حقیقت ادامه‌دهندگان راه امامی هستند که علم را با عشق، و سیاست را با انسانیت آمیخت. امروز رسالت خبرنگاران، فراتر از خبر است؛ رسالت آنان، رساندن پیام انسان‌دوستی و عقلانیت است.
فرهنگ رضوی در رسانه‌ها، یعنی هر تیتر و خبر، بوی صداقت دهد و هر تحلیل، چراغی باشد برای روشنی ذهن و دل. این فرهنگ، زمانی جا می‌افتد که رسانه‌ها خود به سبک رضوی عمل کنند: با علم، حلم و مهر.
اگر رسانه‌های ما بتوانند «مهربانی» را به تیتر اول جامعه برگردانند، آن‌گاه فرهنگ رضوی زنده است، نه در کلمات، بلکه در زندگی روزمره مردم.
بهرخ امیری
انتهای پیام/