چشم انتظار بودم و گلدان به دست
سالهاست منتظرم تا ببینمت، تا بشنوم تو را، کجایی؟
چقدر گوشه اتاق کز کنم و عکست را به جای خودت در آغوش کشم!؟
انتظار نکشیدی ز انتظار چه دانی؟!
چه روزها شب شد و گل ها خشک شدند اما اثری از بودنت و آمدنت نیست.
سر بر لباس خاکیت گذاشتم و به خواب رفتم
اما چه دیدم خواب بود یا رویا؟
گفتی وصال نزدیک است، از خواب پریدم
به سمت حیاط رفتم، میوه ها داخل حوض
کوچه ها چلچله، انگار این‌بار رویا نیست
تو آمدی، آمدنت مبارک ما، رویای هرشب ما
شهدای گمنام، لاله هایی هستند که در گلستان شهدای ایران اسلامی، آرامیده اند. آنها نام و نشانی ندارند، اما نام و یادشان در دل های همه مردم ایران جاودانه است.
این شهدا در دوران دفاع مقدس، در راه دفاع از میهن اسلامی و آرمان های انقلاب، جان خود را فدا کردند. آنها در میدان نبرد، با دشمنان اسلام و ایران، جنگیدند و سرانجام، در راه حق، به شهادت رسیدند.
پیکرهای این شهدا، در جنگ تحمیلی، مفقود الاثر شدند. اما روحشان، همچنان زنده و جاودان است.
عکس و گزارش از: بهرخ امیری
انتهای پیام/