انگار حماسه ای دیگر رقم خورد،
حماسه بزرگی که دردش بر جان ما که نه، بر دل همه فرزندان دهه ۵۰ حک شد…
حماسه ای که انقلاب ۵۷ را در کتاب تاریخ مان یادآور شد.
حماسه ای که با جاودانه شدن روح رهبر کبیر انقلاب، به اوج رسید …!
بزرگی که او را به چشم هم ندیدیم …
و این روزها تنها اشک های حلقه زده در چشمان پدرمان خاطره ۱۴ خرداد ۶۸ را نگفته بازگو می کند …!
برای همه ما که ندیده به عشقش دچار شدیم،
پیر جماران بزرگمردی بود که تا همیشه یادش در قلبمان جاودانه است،
و تا همیشه در یاد رخش داغداریم!
ما پیرو آن امامی هستیم که با نیش قلم، علیه رژیم غاصب نوشت و از شکاف در، سخنش را به مردم رساند.
ما فرزندان روح خداییم که جاذبه و دافعه اش، ما را به یاد امیرمان، علی (ع) می انداخت…!
آری، ما یادگاران آن عزیز سفر کرده ایم؛ که در عصر حاضر، پیر زخم چشیده مان را تنها نخواهیم گذاشت…!
پاوپر