به گزارش خانه خشتی ، در سومین روز از محرم ۱۴۳۹ قمری حوالی ساعت ۱۵ از میدان ابراهیم که وارد خیابان امام می‌شوید، جمعیتی سیاه‌پوش در حال حرکت در خیابان هستند. پرچمی بزرگ در وسط خیابان نصب‌شده است. بروی آن بزرگ نوشته‌اند: این شهر عزادار حسین است. در مقابل حسینیه نیمه ساخته نخل خادم‌های حسینی در حال نظم و ترتیب دادن به وسایل نقلیه هستند. آن‌ها می‌خواهند عزاداری‌شان مزاحم عبور و مرور سایر شهروندانی که قصد حضور در برنامه‌شان را ندارند نباشد.
در ابتدای کوچه پیر غلامی ریش‌سفید خوش رو دست‌به‌سینه خوش‌آمد می‌گوید. وارد کوچه می‌شوید شهدا به استقبال شما ایستاده‌اند. سراسر کوچه تابلوهایی از شهدا نصب‌شده است. جلوتر چند جوان خادم نشسته‌اند آن‌ها کفش عزاداران حسینی را واکس می‌زنند. این کار را بی‌هیچ مزد و منتی با لبخند انجام می‌دهند. درست قبل از ورودی آقایان یک ایستگاه بزرگ چای نصب‌کرده‌اند. عزاداران نیم‌نگاهی به سماور و چای تازه‌دم می‌کنند. می‌خواهند بروند اما پایشان گیر می‌کند می‌دانند “چای روضه صفایی دگر دارد…”.
درب ورودی حسینیه پیرمردی مؤدب ایستاده است. عزادار است اما لبخند غلامی بروی لب دارد. برایش پیر و جوان فرقی ندارد دستش را می‌گذارد بروی سینه به‌رسم ادب کمی خم میشود به عزاداران سلام می‌دهد. او مسئول سروسامان دادن به کفش‌هاست. نمی‌خواهد مردم وقت رفتن کفش‌هایشان گم شود یا برای پیدا کردن کفششان دچار مشکل شوند.
از پله‌ها بالا می‌روید. دو خادم دیگر ایستاده‌اند آن‌ها در تلاش‌اند جمعیت را به سمت جلوی جایگاه منتقل کنند. دوربین‌های هیئت و صدا سیما دورتادور حسینیه قرارگرفته است. پس از زیارت عاشورا حجت‌الاسلام عالی سخنرانی‌اش را آغاز می‌کند. او در مورد ازدواج صحبت می‌کند و جوان‌ترها را به صبر و بردباری نصیحت می‌کند. پس از عالی، مجتبی رمضانی روضه‌اش را آغاز می‌کند. آن جلو، درکنار او اغلب جوان‌ترها نشسته‌اند و می‌گریند.او فقط می گوید:حسین… صدای گریه ای از میان جمعیت بلند میشود.انگار نام حسین خودش در این ایام یک روضه است.پس از روضه،سینه‌زنی آغاز میشود جمعیتی در وسط می‌نشینند و دو طرف کوچه‌ای باز میشود. اذان که میشود هیئت تمام میشود.
گزارش:امیررضا دهشیری
