به گزارش خانه خشتی ، شب هشتم بهمن ماه هوا سرد و باد سوزناکی در حال وزیدن؛ از میدان شهداء (زیر گذر) رد می شدم خانمی میانسال را دیدم که بساطی از وسایل آشپزخانه را در گوشه ای از این میدان پهن کرده و مشغول اماده کردن خوراک عدسی است.
می خواهد این غذای گرم را به مردم رفسنجان بفروشد تا بتواند از پول ان زندگی خانواده چهار نفره اش را بچرخاند!
می گوید: چهارتا بچه دارد، شوهرم در زندان است و حبس ابد دارد.
از کشکوئیه به رفسنجان آمده …
می گوید : دستم خالی است ، بچه ها بهانه گیر پدرشان هستند مجبور شدم به رفسنجان بیایم یک ماه است که امده ام.
زن نالان از حال و روزش می گوید: به کمیته امداد مراجعه کردم اما زیاد اهمیتی ندادند هر روز بهانه ای اوردند و من هم دیگر نرفتم؛ اسممان در لیست انجمن حمایت از خانواده زندانیان نبود خودم مراجعه کردم ، درخواست کردم و پذیرفتند.
می گوید: دستم تنگ است شرمنده خانواده ام هستم می خواهم میان مردم آبرویم حفظ شود …
