چرا کماکان اصرار به وحدت داریم؟
درباره انتخاب اعضای هیأت رئیسه مجلس نهم/یکی از مطالبات جدی از مجلس نهم؛ تغییر مسیر حرکت مجلس هشتم است به گزارش “خانه خشتی ” به نقل از جهان نیوز نگاه ما به مقوله وحدت به منزله یک استراتژی انتخاباتی نیست بلکه معتقدیم اصولگرایان باید در فضای پس از انتخابات نیز ایجاد وحدت را به عنوان […]
درباره انتخاب اعضای هیأت رئیسه مجلس نهم/یکی از مطالبات جدی از مجلس نهم؛ تغییر مسیر حرکت مجلس هشتم است
به گزارش “خانه خشتی ” به نقل از جهان نیوز نگاه ما به مقوله وحدت به منزله یک استراتژی انتخاباتی نیست بلکه معتقدیم اصولگرایان باید در فضای پس از انتخابات نیز ایجاد وحدت را به عنوان راهبردی مبتنی بر شاخصه های اصولگرایی پیگیری کنند و بر این اساس، ما باز هم همه گروه های اصولگرا را به تلاش برای رسیدن به وحدت و تشکیل فراکسیونی بزرگ و ضابطه مند از همه اصولگرایان – با حضور اعضای جبهه متحد، جبهه پایداری و اصولگرایان مستقل- دعوت می کنیم.
دکتر علیرضا زاکانی:
مقام معظم رهبری در دیدار با جوانان در اجلاس بیداری اسلامی فرمودند که ما در یکی از پیچهای حساس تاریخ به سر می بریم. بر این اساس و با دقت در شرایط امروز کشور، منطقه و جهان، نیاز جدی به ایجاد تغییرات اساسی برای تحقق اهداف دهه عدالت و پیشرفت ضروری به نظر می رسد. در همین راستا لزوم انجام تحول در داخل کشور به گونه ای که بتوان نمونه کامل جامعه اسلامی را محقق کرد و در کنار آن لزوم ارائه تصویری موفق از الگوی جمهوری اسلامی به ملتهای مسلمان و مستضعف درگیر در بیداری اسلامی و معارض نظام سلطه، مسئولیت سنگینی را بر دوش عناصر انقلابی و اصولگرا نهاده و بالطبع باید آنان از لحظه لحظه این ایام بهره ببرند تا بتوانند رسالت عظیمی را که بر عهده دارند، به سرانجام رسانند.
۱۲ اسفند ۹۰ و ۱۵ اردیبهشت ۹۱، برای رهبر معظم انقلاب اسلامی و ملت ما روزهای افتخارآفرینی بود و حضور گسترده مردم در پای صندوق ها و رأی آنها به گفتمان ارزشها، مسئولیت اصولگرایان را صد چندان کرد. با عنایت به جایگاه مهم مجلس در ایجاد تحولی که امروز جامعه به انتظار آن نشسته، ضروری است که به موضوعات پیرامون مجلس حساسیت ویژه ای داشته باشیم:
۱. قبل از انتخابات به رفتار برخی از دوستان اصولگرا گلایه داشتیم که چرا آنها راهبرد وحدت را پاس نمی دارند. ما علاوه بر اینکه اصل وحدت را ضروری می دانستیم و تفرقه را به عنوان یکی از نکات زشت و ناپسند بر می شمردیم؛ سعی کردیم دوستان را به الزامات وحدت اصولگرایان توجه دهیم چرا که اولا معتقد بودیم عدم وحدت اصولگرایان، دودستگی و شکافی را رقم می زند که قطعا ضربه سنگین و جبران ناپذیری را به دنبال دارد؛ ثانیا اصولگرایان با سهل انگاری نسبت به ایجاد وحدت، زمینه را برای شکست خود در انتخابات فراهم می کنند. به عبارت دیگر از آنجا که گزینه احتمالی شکست اصولگرایان در انتخابات -اگرچه کم، اما- بسیار ناگوار بود، دلیل عقلایی ایجاب می کرد که از
” برخی تلاش می کنند به نام اصولگرایی چنددستگی در درون را القا کنند تا با ایجاد دسته بندی های مغشوش و مشکل دار، مرزبندی های جدیدی را در مجلس رقم بزنند “
هرگونه دودستگی پرهیز کنیم.
پس از انتخابات نیز تلاش کردیم همان رویه قبل را دنبال کنیم و دوستان را به لزوم وحدت و انسجام نیروهای اصولگرا در قالب فراکسیون فراگیر اصولگرایان در مجلس توجه دهیم چرا که داشتن فراکسیونی جامع و فعال، می تواند منتخبین مجلس نهم را در دستیابی به مجلسی کارآمد و خدمتگزار یاری کند. بنابراین اگر در فضای قبل از انتخابات تهدیدات جدی از ناحیه گفتمان های بدلی غیراصولگرا، ما را بر آن داشت که راهبرد وحدت را جدی تر از گذشته دنبال کنیم؛ به طریق اولی، بعد از پیروزی هم نیاز به وحدت داریم تا بتوانیم مجلسی در تراز انقلاب اسلامی را سامان دهیم. پرواضح است که ایجاد فراکسیون فراگیر اصولگرایان، این امکان را فراهم خواهد ساخت تا نیروهای معقتد به ارزش ها در کنار یکدیگر، توانمندی بیشتری از خود نشان داده و با پرهیز از دودستگی و درونی شدن رقابت، سطح کارآمدی مجلس را افزایش دهند؛ به گونه ای که مجلس نهم بتواند نقش ویژه ای در ایجاد تحول و تحقق جامعه اسلامی، آن هم در بالاترین سطح ممکن، داشته باشد.
۲. اصولگرایان قبل از اینکه بخواهند به فکر انتخاب رئیس و هیأت رئیسه مجلس نهم باشند، باید به دنبال تشکیل فراکسیون فراگیر اصولگرایی بروند. مطلوب مجلس نهم این است که تصمیمات مهم، قبل از طرح در صحن علنی مجلس، در فراکسیون اصولگرایان مورد بحث و تبادل نظر قرار گیرد تا اختلافات به صورت علنی ظهور و بروزی نیابد. در گام بعدی، انتخاب رئیس مجلس و اعضای هیأت رئیسه، مهمترین آزمون اصولگرایان در مجلس نهم است. در این مسیر، با توجه به آنچه گفته شد، تشکیل فراکسیون فراگیر اصولگرایان بسیار ضروری به نظر می رسد. البته در مقطع فعلی، با نگاه های مختلفی مواجه شده ایم. برخی تلاش می کنند به نام اصولگرایی چنددستگی در درون را القا کنند تا با ایجاد دسته بندی های مغشوش و مشکل دار، مرزبندی های جدیدی را در مجلس رقم بزنند. روشن است که این اقدام به هیچ وجه پذیرفتنی نیست؛ چرا که نگاه ما به مقوله وحدت به منزله یک استراتژی انتخاباتی نیست بلکه معتقدیم اصولگرایان باید در فضای پس از انتخابات نیز ایجاد وحدت را به عنوان راهبردی مبتنی بر شاخصه های اصولگرایی پیگیری کنند و بر این اساس، ما باز هم همه گروه های اصولگرا را به تلاش برای رسیدن به وحدت و تشکیل
” در گیر و دار رقابت انتخاباتی و به ویژه بعد از معلوم شدن نتایج مرحله اول انتخابات، سعی کردند به جای کمک در رقابت دور دوم، با اکثریت منتخبین ارتباط برقرار کنند. به گونه ای که امروز به زعم خودشان با اکثریت منتخبین جلسه گذاشته اند و با ۸۰ درصد آنها به توافق رسیده اند و به اصطلاح بار خود را بسته اند! “
فراکسیونی بزرگ و ضابطه مند از همه اصولگرایان – با حضور اعضای جبهه متحد، جبهه پایداری و اصولگرایان مستقل- دعوت می کنیم. البته وجود این فراکسیون، مانع تشکیل زیرفراکسیون های مختلف در جهت پویا کردن و رقابت درست و سازنده در مجلس، نخواهد بود.
۳. با پیگیری استراتژی وحدت بین همه اصولگرایان در مجلس برای تعریف اهداف مشترک در جهت ایجاد مجلسی انقلابی، کارآمد و خدمتگزار توفیقات جدی داشته ایم، به طوری که در جلسات متعدد با دوستان مختلف دارای گرایش های متعدد در اصولگرایی در مجلس نهم پیشنهاد ما این بود که پس از تشکیل فراکسیون واحد اصولگرایان، به هیأت رئیسه موقت منتخب نمایندگان در این فراکسیون، دو مأموریت داده شود:
الف. برگزاری جلسات انتخاب نامزدهای قطعی اصولگرایان برای هیأت رئیسه مجلس؛
ب. تنظیم اساسنامه فراکسیون و ارایه جهت تصویب آن با رأی اعضاء و انتخاب اعضای شورای مرکزی فراکسیون.
از این رو تفاهم اولیه صورت گرفته این است که در روز ششم خرداد ماه فراکسیون اصولگرایان تشکیل شود و به تبع آن مسیری را دنبال کنیم که بتوانیم از همه ظرفیتهای نیروهای اصولگرا برای تشکیل این فراکسیون بهره ببریم. البته در این مسیر با موانعی هم روبه رو شده ایم. بخشی از دوستان به جهت احساسی که نسبت به فراکسیون داشتند، مسیر دیگری را انتخاب کرده اند که قطعا در پازل وحدت اصولگرایان، قطعه ای نامناسب به حساب می آید. این دوستان تلاش کردند با مطرح کردن فراکسیون های فرعی، بدون ضابطه مندی مشترک و مورد تفاهم همه بر محور اصول پیش گفته، مانع تشکیل فراکسیون اصلی اصولگرایان شوند.
۴. در خصوص مدیریت مجلس نهم هم اتفاقات عجیبی در ماه های گذشه رخ داد و هنوز هم به شدت ادامه دارد. عناصری تلاششان این است که مجلس نهم را پیوسته و منطبق با مجلس هشتم قرار داده و راه طی شده در مجلس کنونی را چهار سال دیگر ادامه دهند و در این راه نیز برنامه ای سه بخشی را تدوین و اجرا کردند. در وهله اول و در گیر و دار رقابت انتخاباتی و به ویژه بعد از معلوم شدن نتایج مرحله اول انتخابات، سعی کردند به جای کمک در رقابت دور دوم، با اکثریت منتخبین ارتباط برقرار کنند. به گونه ای که امروز به زعم خودشان با اکثریت منتخبین جلسه گذاشته اند و با ۸۰ درصد آنها به توافق رسیده اند و به اصطلاح بار خود را بسته اند! در گام دوم تلاش شد تا با تشکیل یک تیم فعال از برخی نمایندگان و بعضی کارمندان مجلس، اذهان را نسبت به رئیس مجلس هفتم منفی کنند.
در این راه، آنها ماه هاست که فضای تخریب سنگینی را در مجلس با رجوع به افراد مختلف و به ویژه بعد از معلوم شدن منتخبان ملت و با مراجعه به آنها
” در گام دوم تلاش شد تا با تشکیل یک تیم فعال از برخی نمایندگان و بعضی کارمندان مجلس، اذهان را نسبت به رئیس مجلس هفتم منفی کنند “
–توسط بخشی از رانندگان موتوری مجلس، رستوران و …– ایجاد کرده و انعکاس و بازتخریب نکات برنامه ریزی شده خویش را با استفاده از بعضی رسانه های خاص به جامعه منعکس کرده و عملا جنگ روانی بی اساسی را آغاز کردند. در گام سوم نیز برای استمرار وضعیت کنونی، برای انشقاق در میان اصولگرایان برنامه ریزی جدی کردند تا به هیچوجه آنها نتوانند فراکسیون واحد اصولگرایان را در مجلس نهم تشکیل دهند و این در حالی است که با اندک نگاهی به نیازهای کنونی کشور، انتخاب مردم و مطالبات آنها در می یابیم که یکی از مطالبات جدی از مجلس نهم؛ تغییر مسیر حرکت مجلس هشتم است. علاوه بر اینکه رهبر معظم انقلاب در بیانات نوروزی خود در جمع زائران حرم رضوی، همه سیاسیون را به وحدت توصیه کرده و خواستار کاهش بهانه های اختلاف شدند؛ همچنین معظم له در دیدار با مسئولان کشور در ابتدای سال، آنها را به همکاری و تفاهم بیشتر فراخواندند تا جایی که فرمودند اگر یک سمت نیز کوتاه نیامد طرف دیگر برای رعایت مصلحت کوتاه بیاید تا همکاری بین قوا در درجه بالاتری دنبال شود و البته تاکید فرمودند که در بعضی اوقات نیاز به پافشاری و ایستادگی در مقابل ناراستی‌ها نیز ضرورت دارد، بر این اساس و با توجه به تجربیاتی که جریان اصولگرا در مجلس کنونی داشت، ضرورت تغییر رویه در اداره مجلس، امری ضروری به نظر می رسد.
۵. ما با عنایت به تجربه مجالس هفتم و هشتم و همچنین با در نظر گرفتن مقتضیات زمان، بدون نفی ارزشهای دیگر نامزد های احتمالی، گزینه پیشنهادی خود برای ریاست مجلس نهم را آقای دکتر غلامعلی حداد عادل قرار داده ایم. علت اساسی این انتخاب هم آن است که ایشان اقتدار مجلس را حفظ می کند اما نه با ایجاد تقابل؛ وی در مجلس هفتم ثابت کرد که به دنبال تقویت جایگاه مجلس و نمایندگان با بهره گیری از همه ظرفیت های قانونی است. البته این امر را بدون تنش و درگیری میان قوا پیش می برد و قطعا انتخاب نامبرده توسط نمایندگان برای ریاست مجلس نهم، بهانه های اختلاف افکنی را کاهش داده و زمینه ای را فراهم می کند تا مجلس بتواند نقش ویژه خود را ایفا کند و جامعه نیز از همکاری و همیاری بین قوا سود نهایی را ببرد.
پرداختن به اولویت ها و انجام کارهای بزرگ
” در گام سوم نیز برای استمرار وضعیت کنونی، برای انشقاق در میان اصولگرایان برنامه ریزی جدی کردند تا به هیچوجه آنها نتوانند فراکسیون واحد اصولگرایان را در مجلس نهم تشکیل دهند “
و با ارزش، از دیگر خصوصیات ایشان است که فی الجمله پیگیری فعال کردن مرکز پژوهش ها و همه کمیسیون های مجلس برای تعیین اولویت های مجلس هفتم در حوزه های قانونگذاری و تصویب قوانین بسیار مهمی در این دوره به همراه دقت در بعد نظارتی مجلس را می توان برشمرد تا جایی که بزرگترین و حساس ترین تحقیق و تفحص ها در تاریخ صدساله مجلس مثل تحقیق و تفحص از قوه قضائیه و آموزش عالی کشور در مجلس هفتم انجام پذیرفت. از دیگر نکات مثبت ایشان، توجه به مسائل بین المللی است که نمونه موفقیت آن را می توان در انسجام مجالس کشورهای اسلامی با محوریت ایران و تشکیل مجمعی در این خصوص با پیگیری انجام پذیرفته در مجلس هفتم ذکر کرد.
آقای دکتر حدادعادل فردی معتقد، اندیشمند، ولایتمدار، عدالتخواه، فسادستیز، فرهیخته، اخلاقگرا و صاحب سعه صدر است که در برهه های مختلف با تکلیف مداری و از زاویه اعتقادی در حوزه سیاست حضور دارد و در سخت ترین شرایط ارزش ها را قربانی سیاسی کاری ها نمی کند. از این رو ایشان همیشه مورد اعتماد و اعتنای دوستداران انقلاب بوده و هست. نکته بارز دیگری که در شخصیت و شیوه مدیریت ایشان قابل بیان است، توجه به بهره گیری از ظرفیت همگان بدون باندبازی و گروه گرایی، عنایت به مشورت با دیگران و جمع بندی نهایی خویش و پیگیری قاطع آن است که می توان برای آن مصادیق متعددی را ذکر کرد. با تمام این تفاسیر، معتقدم هرگونه تلاش برای تاثیرگذاری بر رأی نمایندگان و فشار بر آنها مذموم است و تنها خود نمایندگان مجلس نهم هستند که باید با شناخت و اهتمام خویش رئیس مجلس را انتخاب کنند. در خاتمه مجدداً تاکید می کنم که ما معتقدیم فارغ از آنکه چه کسانی به عنوان اعضای هیأت رئیسه انتخاب می شوند، راهبرد وحدت باید سرلوحه رفتار اصولگرایان قرار گیرد و تصمیمات مهم ابتدا در درون فراکسیون فراگیر اصولگرایان با همفکری تدبیر و اتخاذ شود. لذا خواسته ما این است که هر فردی که تمایل به حضور در هیأت رئیسه دارد، خود را در معرض انتخاب افراد فراکسیون قرار دهد. سپس حاصل نظر جمعی فراکسیون در صحن علنی مطرح شود تا هم در صحن علنی از رقابت بیهوده پرهیز شود و ناخواسته قدرت طلبی به جامعه القا نشود و هم اگر کسی مورد اعتماد نمایندگان قرارگرفت با رأیی بالا و مقتدارنه از سوی نمایندگان منصوب شود تا اعضای هیأت رئیسه بتوانند در کنار سایر نمایندگان به تکالیف خویش به درستی عمل کرده و در سال تولید ملی و حمایت از کار و سرمایه ایرانی، آغاز مجلس را با تفاهم و بر محور تلاش برای تحقق عملی شعار سال سپری کنند.
چرا کماکان اصرار به وحدت داریم؟
