بعد از فلش

حادثه روی داده در کوره فلش در سال گذشته و نقش پر رنگ رسانه های محلی در انعکاس این حادثه نقطه عطفی در جریان رسانه ای شهر بود. حادثه ای که میرفت در سکوت خبری از اذهان پنهان بماند به یکباره و با شجاعت در خور تقدیر مدیر مسول خانه خشتی به پر بحث ترین خبر سال بدل گشت .
قدرت تاثیرگذاری رسانه ای این خبر تا بدان جا بود که امروز بعد از گذشت زمانی کمتر از یکسال کلیه مسئولین دخیل در بروز این حادثه از مسئولیت برکنار و بقول معروف اثری از آنها دیده نمیشود .
قدرت رسانه و تاثیر گذاری آن بر افکار عمومی بی شک معجزه عصر ارتباطات است . در سال های اخیر و با گسترش تکنولوژی ارتباطی در میان عامه مردم اخبار و رویدادها در زمانی بسیار کوتاه به سمع و بصر میلیون ها مخاطب در سراسر جهان میرسد و از آنجا که توان تاثیر گذاری افکار عمومی بر رویدادها از سلاح هسته ای بیشتر است موجب ایجاد تحولاتی میگردد که در گذشته به ذهن کمتر کسی میرسید .
همین تاثیر شگرف رسانه منجر به آن شده که صاحبان قدرت سرمایه گذاری عظیمی در صنعت رسانه نمایند . امروز کلید قدرت در دست کسانی است که قادر به کنترل اذهان هستند و این خود بزرگترین منبع ایجاد قدرت در جهان امروز است .
این سرمایه گذاری سنگین در رسانه هر یک به منظور دست یابی به هدفی خاص صورت میگرد که بسیاری از این اهداف در چهار چوب اخلاق و شرع قرار ندارد .
اما برای که ما مسلمانیم و میدانیم در فردای قیامت باید پاسخگو تک تک اعمال و نیات خود باشیم هر عملی زمانی داری ارزش خواهد بود که ما را نفسی و یا قدمی به هدف مقدس جلب خشنودی حق تعالی نزدیک نماید و چرب و شیرین دنیا هر چند دل فریب نباید منجر به آن شود که سلاح رسانه را جز برای رضایت خدا و خیر خلقش آتش کنیم . نتیجه این باور آن است که قبل از آنکه دست به قلمی برده باشیم به پاسخگویی عقبی خود اندیشیدیم .
خیر عمومی که ما بدنبال تحقق آن هستیم بدون شک در چهارچوب و اخلاق و شرع مقدس اسلام عزیز است اما این بدان معنی نیست که آنجا که نیاز به تهوری در راستای تحقق آن باشد در بیراهه کلاه شرعی ها راهش گم شود .
حادثه فلش تمام شد هر چند که تبعات بنیان کن آن هم چنان ادامه دارد . آلودگی جهنمی کوره فلش که دامن گیر همه ما است تنها گوشه ای ازتبعات ناهنجاری مدیریتی حاکم بر دستگاه تصمیم گیر این ماجرا است . ما با همه تعلق خاطر به صنعت مس و همراهی بیش از ۳۰ ساله با این صنعت خود را محدود به سرچشمه نکردیم و بر رفتار تک تک مسئولین شهر از هر جناح گروهی موشکافانه و از راههای مخصوص به خود نظارت داریم .
اگر در مسئله ای هم سکوت نمودیم نه از روی ترس بود و نه مصلحت اندیشی بلکه امید به آن داشتیم که با کمترین هزینه برای مردم عزیز شهرمان بتوانیم گژی را با نصحیتی و یا هشداری در خفا راست نماییم .
کلام آخر آنکه تا زمانی که در ذهن، حرفی برای بیان و در دست توانی برای نوشتن باشد برای سعادتمندی مردم از پا نخواهیم نشست و هر عملی را که خارج از صلاح جمعی مردم دیارمان بدانیم تمام قد و با تمام توان در برابرش خواهیم ایستاد .

به قلم سید علی حقگو