دانشجو، دانش جو

به مناسبت روز دانشجو گزارشی از تلویزیون پخش شد که از دانشجویان دانشگاه تهران دلیل نامگذاری روز دانشجو را سوال می کرد، دانشجویانی که اصل حادثه این روز در دانشگاه آنان اتفاق افتاده بود. اکثریت کاملا از اتفاق بی خبر بودند و تنها یک نفر اطلاعات کامل از واقعه سال ۳۲ داشت. شاید صرفا دانستن یک واقعه از میان واقعه ها مهم به نظر نیاید اما باید گفت این بخشی از تاریخ کشور و انقلاب به شمار می آید و مگر می شود دانشجویی که موذن جامعه تلقی می شود از دلیل نامگذاری روزی که به نام خودش است بی خبر باشد؟!
وقتی رهبر انقلاب در مورد مطالعه تاریخ تاکید دارند که:
تاریخ درس است؛ از تاریخ بسیار درسها می شود آموخت و بسیار تجربه‌ها می شود به دست آورد.
مگر می شود از کنار مطالعه تاریخ، آن هم چنین تاریخ پرفراز و نشیبی، ساده عبور کرد؟!
وقتی با نگرانی از از یاد رفتن این عبرتهای بزرگ دوران معاصر یاد می کنند:
اگر جوانهای ما در سرتاسر کشور این حوادث را ندانند، تحلیل نکنند، عمق‌یابی نکنند، در شناخت کشورشان و در شناخت آینده دچار اشتباه خواهند شد. جوانها باید این حوادث را درست بشناسند و بدانند که چه شد، چه اتّفاق افتاد، چه کسی بود؛ اینها را باید جوانها بفهمند.
نباید چاره ای اندیشید؟!
وقتی مراسم های این روز در دانشگاه ها چیزی جز خوشگذرانی و یا عقده گشایی سیاسی نیست، جز این هم نباید از قشر ما انتظار داشت.
وقتی سر هر کلاس از اساتید می شنویم که هرسال آسان گیر تر از سال قبل می شوند چون دانشجوها در درس خواندن بی حال ترند، پس شاید اینکه بخواهیم دانشجو مایل به کار، مایل به تحقیقات، اهل کار جمعی، اهل کنجکاوی، همت و وقت شناسی باشد، توقع بی جایی است. و این ها تنها برخی از صفاتی هستند که رهبر انقلاب برای یک جوان که در اختیار دانشگاه قرار می گیرد تعریف می کنند.
و ما همان قشری هستیم که به گفته ایشان خواهیم توانست همه آرزوهایی که در انقلاب وجود داشت تحقق ببخشیم.
نسل، نسل ظهور ست اگر برخیزیم

نوشته از الهه رضایی