تجدد گرایی دامی که تحصیلکردگان جامعه ما به آن گرفتار شده اند!

داستان فضیل عیاض را همه شنیده اند ولی برای بیان مطلبم یکبار داستان معروف تغییر وتحول درونی فضیل عیاض را می آورم تلنگرهایی که در عصر ارتباطات روزی چندین بار به ما می خورد ولی چون باد مدرک گرایی در گردن ما رخنه کرده است این تلنگرها را بی اثر می کند.داستان فضیل این است:فضیل بن عیاض ، یکی از دزدان معروف بود. کاروانها را مورد دستبرد قرار می داد و با نهایت زبردستی ، اموال مردم را به غارت می برد. کاروان هایی که از منتطقه ی سرخس می گذشتند ، تمام مراقبتهای لازم را به کار مر بردند که به چنگ فضیل گرفتار نشوند.این راهزن خطرناک ، به دام عشق دختری افتاد و تصمیم گرفت شبانه خود را به خانه ی معشوقه ی خود برساند و از وصل او کامیاب شود. نیمه شب ، از دیوار خانه ی دختر بالا رفت ولی هنوز ، قدم به خانه ی او نگذاشته بود که آهنگ دلنشینی از خانه ی مجاور شنید. گوش فرا داد ، مردی قرآن می خواند و به این آیه ی شریفه رسیده بود :
اَلَمْ یَأن للَّذینَ ءامَنوُا أَنْ تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ لِذِکْرِ اللهِ ( سوره حدید ، آیه ۱۶)
یعنی : آیا هنوز وقت آن نرسیده که دلهای مردم با ایمان با یاد خدا خاضع و خاشع شود ؟.
شنیدن این آیه ، چنان تحولی در درون فضیل به وجود آورد که بی اختیار گفت :خداوندا ! وقت آن رسیده است ؛ و فوراً از دیوار پایین آمد و از گناهی که در نظر داشت چشم پوشید.همین تذکر سبب شد که فضیل از تمام آلودگی ها ، خود را نجات دهد و دست از دزدی و گناه بشوید . در همان شب که این دگرگونی در درون فضیل پدید آمده و او را سرگردان و منقلب ساخته بود ، گذرش به کاروانسرایی افتاد که کاروانی در آن فرود آمده و بار انداخته بود.فضیل در گوشه ای خزید و سر به گریبان ، بر گذشته ی پرگناه خود افسوس می خورد. در آن حال شنید که کاروانیان درباره ی ساعت حرکت سخن می گویند.یکی از کاروانیان می گفت : رفقا ! امشب حرکت نکنید و بگذارید هوا روشن شود ، زیرا به قرار اطلاع ، فضیل بر سر راه است و خطر او قافله را تهدید می کند .سخن اضطراب آمیز کاروانیان ، آتشی در دل فضیل برافروخت و از اینکه جنایات او ، این چنین مردم را مضطرب و پریشان ساخته به شدت متأثر شد و بی اختیار از جا برخاست و گفت :
مردم بدانید من فضیل بن عیاضم و آسوده خاطر باشید که دیگر فضیل دزدی نمی کند و سر راه را بر کاروانیان نمی بندد. او به درگاه خدا بازگشته و از گناه خود توبه کرده است. آنچه این مرد را از گناه باز داشت و سرنوشت او را تغییر داد ، یک یادآوری بود ، ولی او دارای اعتقادات و ایمان ضعیفی بود که آن یادآوری توانست در دلش اثر بگذارد و در او تحول و دگرگونی پدید آورد.آری یک تذکر فضیل عیاض دزد را به یک زاهد تبدیل کرد ولی تحصیل کردگان ما به همان درد چشم و هم چشمی مردم عادی و به گفته خودشان تجددگرایی گرفتار شده اند.وقتی تحصیلکردگان امتی به این درد گرفتار شوند دیگر فاتحه آن جامعه خوانده است.در جمعی که اساتید دانشگاه و محققین یک اداره برای خودشان جشن گرفته بودند سخنانی از برخی آنها شنیدنم که بدنم را سرد کرد و افسوس خوردم یکی از آنها می گفت برای ما افت است که ماشین استاد و دانشجو از یک کارخانه ایرانی باشد الان باید ماشین من حتما خارجی باشد .دریک اداره که همه محققینش دکترا وPHD اند تمام تلاششان در تعویض نوع ومدل ماشینشان است و دور تحقیقات که مقام معضم رهبری فرموده اند تحقیقات برای ما مثل وضو می ماند برای نماز خواندن .حال ببینید قشر تحصیل کرده ما آنقدر محو دنیا و دنیا پرستی و مدگرایی شده اند که حاضر نیستند به سخنان حکمت آموز آنهایی که به دنیا پشت پا زده اند گوش فرا دهند وگفتن هر کلام یا حدیثی از اهل بیت و قرآن کریم هرگز نمی تواند در این قشر اثر کند اینها همین مدرک آنها را به دام منیت گرفتار کرده و کسی که دچار منیت شد دیگر گوشش جوابگوی این حرفها نیست .دیگر برایشان مهم نیست پول چگونه بدست بیاید ؛حلال باش؛حق کسی ضایع نشودو…این قشر معتقدند فقط باید پول در آورد با هرقیمتی و به قول این افراد باید با تجددگرایی به زعم خودشان زندگی کرد هر چه بادا باد واین طرز فکر ما را به منجلابلی خواهد کشید که بیرون آمدن از آن دیگر میسر نیست حتی اگر آیه اَلَمْ یَأن للَّذینَ ءامَنوُا أَنْ تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ لِذِکْرِ اللهِ خوانده شود انشالله که به خود آیند وگرنه ره به خرابه می روند.
حیدر معصومی ریسه