ای دریغ و حسرت همیشگی ، ناگهان چقدر زود دیر می شود!

همه کسانی که اکنون در شهر ما در جایگاه و منصبی شایسته هستند شک ندارم که اگر برای یک سال یا یک ترم هم بوده استاد مرتضوی را به خاطر دارند .مردی از تبار پاکان روزگار که از مرام ،انسانیت ،شایستگی ،خستگی ناپذیری و همه خصوصیات یک انسان به تمام معنی چیزی کم نداشت . آمدن  و رفتن را گریزی نیست ولی انسان دلگیر می شود وقتی انسانهایی چنین بزرگ را در عین بزرگی چنین گمنام می بیند .استاد مرتضوی اهل ریا و خودنمایی نبود ولی خدا می داند شاید باید سالها و قرنها بگذرد تا فردی چون او در دیار ما و حتی در کشور ما پا بگیرد و چنین بزرگوارانه تمام هم و غمش آموزش و باسواد بار اوردن دانش آموختگان دیار خودش باشد. استاد مرتضوی از آموختن به دیگران لحظه ای از درس و کلاس را درنگ نداشت و آنقدر بریادگیری و آموختن تکیه داشت که اگر اکنون شاگردانش با افتخار سرشان را بالا می گیرند از قبل درسهایی است که از آن بزرگوار آموخته اند .او هرگز به ریاست و پست نیندیشید در حالی که استحقاقش را داشت او به تنها چیزی که می اندیشید و وقت می گذاشت آموختن بود .آموختنی که شایسته اوبود و تنها او از پسش بر می آمد .استاد مرتضوی تمام عمر گرانبهایش را صرف آموختن فرزندان دیارش کرد و از معدود اساتیدی بود که کلاسش جای سوزن انداختن نداشت چرا که او بر دلها حکم می راند و همه شاگردانش پروانه وار گرد وجودش جمع می شدند  والبته که چقدر خوب می آموخت چیزی که این روزها خیلی خریدار ندارد. من و همه آنهایی که افتخار شاگردی اش را داشته اند اکنون عزادار فراق این استاد بی نظیر و شایسته، افسوس آن لحظاتی را می خوریم که چقدر برای ما دل می سوزاند و ما غافل از اینکه دیگر چنین فرصتی را نمی یابیم قدر آموختن های دلسوزانه اش را ندانستیم . امروز وقتی سیل شاگردان و دوستدارانش را در تشییع باشکوهش دیدم قدری از آلام نبودنش برایم کاسته شد ولی باز هم افسوس که ما زمانی گرد وجود چنین افرادی جمع می شویم که دیگر نیستند و ای کاش تا بودند برای شایستگی و وقف عمرش برای جوانان شهرش  چنین گرداگردش جمع می شدیم تا بداند که او در دل و جان ما برای همیشه زنده است .اگر به فرموده پیشوایمان هر کس مرا کلمه ای بیاموزد مرا بنده خود کرده است حال باید ببینیم که جایگاه استاد مرتضوی کجاست .به امید اینکه قدر سایر اساتید باتجربه شهرو دیارمان را بدانیم ودیگر در فراق سایر بزرگانی چون استاد سید عبدالکریم مرتضوی حسرت از دست دادنش را نخوریم .

استاد نازنینم شما در دل و جان ما تا ابد جاوانه اید و این را امروز در سیل انبوه دوست دارانت به عینه دیدیم .جایگاه شما در پیشگاه حق تعالی رفیع و بلند مرتبه است شک نداریم ولی از خدای بزرگ برایتان درجات رفیع در جوار شایستگانش را خواستاریم . ما به اینکه شاگرد شما بوده ایم بر خود می نازیم چرا که خداوند به خاطرداشتن بندگانی چون شما به خود می نازد. یادت در دل و جان ما تا زنده ایم جاودان است .

شاگرد غصه دارت – حیدر معصومی ریسه