تبدیل شیرین ترین حادثه زندگی به کابوسی وحشتناک با تجملات جاهلانه

به گزارش خانه خشتی، از آفات بزرگی که در زندگی ما انسان‌ها فراوان دیده می‌شود، آفت تکلّف است. وقتی کاری را که می‌توان به‌راحتی و آسانی انجام داد، با مشقّت و کُلفَت همراه می‌کنیم، در حقیقت خود و دیگران را به‌سختی انداخته‌ایم. تولید شرطه‌ای خیالی و وَهمی و کش دادن عرض و طول کارها، یعنی افتادن به دام خطرناک تکلُّف!
ما، در جریان زندگی دنیایی خود به‌صورت طبیعی و معمول با گرفتاری‌های فراوانی روبه‌رو هستیم. چقدر احمقانه است اگر خود نیز با عدم پایبندی به قواعد خِرَد، کار را بر خویش سخت‌تر کنیم!
و همگان به اندک تأمّلی درمی‌یابند که: انجام دقیق، مُتقَن، منظّم و باکیفیت هر کار، با پیچیده کردن، سخت کردن و تکلّف، زمین تا آسمان متفاوت است.
تکلّف، فرصت سوز است، عمر را بر باد می‌دهد؛ امکان موفقیت را کاهش می‌دهد، دلسردی و افسردگی را دامن می‌زند، سرمایه‌ها را نابود می‌کند و زندگی را به کام آدم تلخ می‌سازد. از همین روی خاتم پیامبران و افتخار مسلمانان و مؤمنان (صلی‌الله علیه وآله) از تکلّف پیشگان اعلام بیزاری می‌کند و صف خود را از آنان جدا می‌سازد:
“وَ ما اَنا منَ المُتَکَلِفینَ”
ازجمله اموری که در جامعه‌ی ما در میان بسیاری از خانواده‌ها، به این آفت خطرناک (تکلّف) مبتلا شده است، مسئله‌ی مهم و سرنوشت‌ساز ازدواج است. به بهانه‌ی انجام آداب‌ورسوم، آبروداری، حفظ حیثیّت و ارزش نهادن بر دختر و پسر و… این شیرین‌ترین حادثه‌ی زندگی جوانان را به کابوسی وحشتناک تبدیل کرده‌ایم. نتایج تلخ این نگاه بیمار، تعداد زیادی از جوانان را از تشکیل زندگی ناامید کرده است و تعداد فراوان دیگری را با مشکلات فراوانی در آغاز راه روبه‌رو کرده است.
خانواده‌های زیادی با نزدیک شدن به زمان ازدواج فرزندشان، به‌جای جشن و شادی عزا می‌گیرند. آسیب‌های فرهنگی، تربیتی و اخلاقیِ ناشی از تجرّدِ طولانی مدّت و تأخیر در ازدواج، غیرقابل محاسبه است. نتایج شوم یک شروع پُر مشقّت و پُردردسر، چه بسیار کام جوانان را در آغاز زندگی تلخ می‌کند. در این آفتِ بزرگِ اجتماعی، همه مقصّریم و البته از همه بیشتر خانواده‌های متکلّف باید در پیشگاه خداوند پاسخگو باشند! و در رفع این معضل خانمان‌سوز، همه باید به میدان بیایند و این سنّت الهی و آسمانی را از قیدوبند زنجیرهای جاهلی نجات بخشند و میدان زندگی را برای خوشبختی جوانان هموار سازند.
ردّ پای این سختگیری‌های جاهلانه و رسوم نابخردانه را در جای‌جای این ناموس فطری و سنّت اسلامی می‌توان دید:
در مرحله انتخاب همسر، شرایط عجیبی را که هرگز دخالتی در کفو بودن و همتایی دختر و پسر برای آغاز زندگی ندارند، به‌جای دین و تقوی و اخلاق قرار داده‌ایم! مهریّه را – که هدیه‌ای است به نشان مهر و راستی و در سنّت پیامبر (صلی‌الله علیه وآله) ارزش مالی آن اصلاً موردتوجه نبوده است، بلکه کم بودن آن نشان شگون و خوش‌قدمی عروس شمرده‌شده است – به قیمت‌گذاری برای دختر تبدیل کرده‌ایم! جهیزیّه را که هدیه خانواده‌ها برای سهل کردن آغاز زندگی و نشان محبّت و دوستی پدران و مادران در زندگی فرزندان عزیزشان است، به سدّ راه زندگی آن‌ها و مصیبت بزرگ خانواده‌ها مبدّل ساخته‌ایم! به نام «خرید عقد» چه هزینه‌های گزافی را به جوانان و خانواده‌ها تحمیل کرده‌ایم و برای برگزاری مراسم عقد و عروسی که توصیه به شادمانی و سرور شده است، آن‌قدر تشریفات و تجمّلات و شرایط بافته‌ایم که پشت‌صحنه‌ی آن، چشم‌های اشک‌بار و دل‌های غم‌دیده‌ی فراوان را با کاروان زندگی بچه‌ها همراه می‌کند و تا مدّت‌ها آثار منفی آن مثل پرنده‌ی شومی بر بام زندگی عزیزانمان چرخ می‌زند و…
ببینید! بین آنچه خداوند می‌خواهد و پیامبر اکرم (صلی‌الله علیه وآله) را راضی می‌کند و آنچه ما انجام می‌دهیم چقدر فاصله است؟! سوگمندانه باید اعتراف کنیم که هر چه شرع اَنوَر بر انجام صمیمانه و آسان ازدواج تأکید کرده است، ما در مقابل بر سخت کردن و انجام تکلّف آمیز آن همّت ورزیده‌ایم. به‌راستی! پایان این رقابت و چشم و هم‌چشمی جاهلانه و شیطانی تا کجاست؟

برگرفته از کتاب مطلع عشق از حجت الاسلام والمسلمین حاج علی اکبری

برچسب ها:
ازدواج ازدواج آسان تجملات جاهلانه جهیزیه مطلع عشق